…Symbolem ciemnoty politycznej, głupoty mas, symbolem krótkowzroczności, jakiegoś specyficznego chamstwa, ciasnoty nieprawdopodobnej, obłędu nieomal - niech służy fakt następujący: oto nad Wilnem, nad lotniskiem Porubanku, błyszczy czerwona gwiazda bazy sowieckiej. Straszliwy cień czerwonego terroru pada na życie, mienie i sumienie chrześcijańskiej ludności. Tymczasem ludność ta nie ma nic lepszego do roboty, jak tłuc się wzajemnie po własnych świątyniach, tłuc do krwi podczas modłów, spierając się o to - czy w kościołach katolickich śpiewane być mają pieśni w języku polskim, czy litewskim!!! Józef Mackiewicz. Prawda w oczy nie kole, 2002

Dziś w dużych sklepach spożywczych młodzież, reprezentująca Maisto bankas, zbiera produkty dla potrzebujących. Zachowuje się godnie, podkreślając jedynie swoją obecnością, iż znaczna część naszego społeczeństwa, w tym wielodzietne rodziny,  potrzebuje naszej pomocy.
Od dłuższego czasu z niezwykłym smutkiem patrzymy na tego rodzaju akcje, które z jednej strony są budującym dowodem ludzkiego humanizmu, a z drugiej strony – świadectwem przestępczej obojętności ze strony rządzących naszym krajem osób wobec słabszej części naszego społeczeństwa, w tym dzieci.

Jak już informowaliśmy naszych Czytelników 6 marca br. w Sejmie RL z inicjatywy  Klubu Sygnatariuszy Aktu Niepodległości i Akademii Nauk Litwy odbyła się część pierwsza konferencji „25 metai laisvės. Patirtis ir perspektyvos“ (25 lat wolności. Doświadczenia I perspektywy), w której wzięli udział krajowi działacze i politycy.
10 marca w Sejmie RL odbyła się druga część tej konferencji z udziałem krajowych działaczy, a także z Białorusi, Estonii, Gruzji, Łotwy, Polski i Ukrainy. Część wystąpień uczestników  konferencji w ramach naszych możliwości technicznych, zamieszczamy poniżej.

Przed kilku dnia ukazała się publikacja pt. „Ir aš myliu Lenkiją” ( Ja również kocham Polskę), w której oprócz deklaracji dozgonnej  miłości wobec Polski i reklamy partyjnego kandydata na mera stolicy, ekspremier i lider konserwatystów A. Kubilius publicznie oświadczył, iż kocha Tomaševskiego, ale nie bardzo.

W Wilnie w od roku 1907 do roku 1944 mieszkał, dorastał i tworzył Józef Mackiewicz (1902 – 1985) wybitny powieściopisarz, kandydat do nagrody Nobla  z roku 1975, głęboki analityk i najbardziej konsekwentny pisarz – antykomunista, jedyny Litewski Polak, który w październiku 1939 roku otwarcie powitał wkroczenie wojsk Republiki Litewskiej do Wilna.  Przewodnim lejtmotywem   Jego twórczości była myśl, iż tylko prawda jest ciekawa. Tą zasadą kierował się przez całe bez wyjątku swoje życie.

„(…) po utracie suwerenności państwa – ratować suwerenność myśli”. Józef Mackiewicz.
Po zakończeniu tegorocznych wyborów prezydenckich D. Grybauskaitė już w następnym dniu  określiła je historycznymi. W pewnym sensie z tym się trzeba zgodzić – wszystko co miało miejsce wczoraj, dziś już należy do historii.

Początek strony
JSN Boot template designed by JoomlaShine.com