…Zaszedł bowiem podczas ostatniej wojny ciekawy paradoks historyczny na terenie Wschodniej Europy. Od Petsamo po Morze Czarne, wszystko co było demokratyczne z pochodzenia, a więc narody chłopskie jak Białorusini, Ukraińcy oraz te państwa, które zdobyły sobie niezależność niejako „rękami czarnymi od pługa”, Finlandia, Estonia, Łotwa, Litwa, uznały za wroga nr 1 - Związek Sowiecki. W jednolitym łańcuchu; jedynie „szlachecka” Polska i „kapitalistyczne” Czechy za wroga nr 1 uznały Trzecią Rzeszę, a z Sowietami zawarły przymierze. Józef Mackiewicz. O pewnej, ostatniej próbie i o zastrzelonym Bubnickim. Kultura, 1954
Od 4 września trwa na Litwie XVII Międzynarodowy Festiwal Folkloru Instrumentalnego „Griežynė 2024”, którego finałowy koncert odbędzie się jutro na brzegu Niemna w miasteczku Vilkija.
Wczoraj rok studiów 2024/2025 Akademia Muzyki i Teatru Litwy rozpoczęła po części w nowych gmachach wznoszonego akademickiego miasteczka u zbiegu ulic Kosciuškos i Olandų.
Wczoraj w ramach programu dorocznego festiwalu „Rotušės kolonada” finałowy koncert święta był poświęcony Dniu Wolności, kiedy to okupacyjne wojska sowieckie 31 sierpnia 1993 roku opuściły terytorium Republiki Litewskiej.
Wczoraj w Wilnie po raz trzeci odbył się międzynarodowy festiwal orkiestr wojskowych krajów NATO - MILITARY TATTOO LITHUANIA 2024.
18 sierpnia przypada 45. rocznica śmierci Kazysa Škirpy (1895 – 1979), aktywnego uczestnika walk o niepodległość Litwy, pierwszego ochotnika wojskowego, dyplomaty, pułkownika, organizatora powstania przeciwko sowieckiej okupacji kraju w czerwcu 1941 roku.
Wczoraj w Wilnie przy domie nr. 1 na ulicy Tilto grupa działaczy społecznych zaznaczyła 150. rocznicę urodzin prezydenta Antanasa Smetony (1874 – 1944).
Antanasowi Smetonie, prezydentowi Respubliki Litewskiej w latach 1919 – 1920 i 1926 - 1944, jednemu z najbardziej aktywnych budowniczych państwa na początku XX wieku, dzisiejsze pokolenia Litwinów zawdzięczają możliwość kontynuowania państwowości we współczesnych warunkach.
„[…] Może być pół jabłka, pół domu, może być pół krowy, gdy się ją zarżnie i przepołowi. Czy może być jednak pół – ducha, pół – obiektywizmu, pół – prawdy naukowej, pół – szczerości wreszcie? Nie może. Jak nie może być pół wiary w Boga, bo świadczy to, że nie ma jej w ogóle”. Józef Mackiewicz. Droga Pani… Kontra, Londyn 1998.
W tym czasie, gdy niemal całe społeczeństwo Litwy uczestniczyło bądź oglądało liczne imprezy jubileuszowego Święta Pieśni, znaczącego 100. lecie tej, znajdującej się na liście UNESKO, tradycji narodowej, w Wilnie, jak wynika z obszernych publikacji w „Czerwonym Sztandarze – Kurierze Wileńskim”, liczna delegacja z udziałem wojska polskiego, z marszałek Senatu RP Małgorzatą Marią Kidawą-Błońską na czele, hucznie zaznaczała 80. rocznicę operacji „Ostra Brama”. Tej operacji, której celem było zachowanie okupacji części Litwy z Wilnem włącznie w wykonaniu Armii Krajowej, która Litwinów, w odróżnieniu od Sowietów, uważała za wroga i notorycznie zwalczała.
W lipcu w Wilnie po odbudowie poświęcono i udostępniono do zwiedzania Ogród Luterański – stary cmentarz ewangelików wileńskich na górze Tauro. W trakcie odbudowy przeprowadzono badania geofizyczne i archeologiczne, a część szczątków pochowano ponownie. Ponadto na teren zwrócono 12 nagrobków z cmentarzy Rosa i Saltoniszki. Miejsca, w których postawiono pięć pomników, zidentyfikowano na podstawie planu cmentarza z roku 1938. Prace badawcze będą kontynuowane również w przyszłości.
W przeddzień otwarcia obchodów stulecia Święta Pieśni w Muzeum Sztuki Stosowanej i Wzornictwa została otwarta unikalna wystawa litewskiej sztuki ludowej „Iš šerdies” (Z rdzenia), zawierająca ponad 1500 eksponatów.
Bieżący rok 2024 Sejm RL ustanowił Rokiem Dyplomatów Lozoraitisów. Z tej okazji Muzeum Narodowe Litwy w Domu Sygnatariuszy otwarło obszerną i interesującą wystaw zdjęć, nagrań audio i wideo, dokumentów oraz przedmiotów osobistych pt. „Lozoraičių Lietuva: kai asmeniška tampa politiška“ (Litwa Lozoraitisów: kiedy osobiste staje się polityczne).
Odwiedza nas 104 gości oraz 0 użytkowników.