…Komuniści, jeszcze z doświadczenia wojny domowej wiedzą, że niczym tak się nie przyciąga i nie wiąże ze sobą nacjonalizmu, jak popieraniem jego nienawiści do innego narodu. Józef Mackiewicz. Zwycięstwo prowokacji, 1962
Do redakcji Głosu z Litwy dotarła świeżo wydana książka Janusza Michała Różańskiego, nosząca tytuł Pan Tadeusz. Refleksje nad teksem. Autor książki zwraca uwagę, iż wśród wymienianych dzieł, jak to eposy Homera, Ogrody Delille’a, powieści Scotta, Powrót posła Niemcewicza i innych utworów, które inspirowały Adama Mickiewicza do napisania Pana Tadeusza, nie wymienia się poematu Kristijonasa Donelaitisa Metai , a który, jego zdaniem, akurat był wzięty za podstawę przy pracy nad Ostatnim zajazdem na Litwie. Co więcej autor sugeruje, iż Pan Tadeusz jest genialnym plagiatem poematu Metai.
Rzeczywiście, jak wynika z ze skrupulatnie zebranych dowodów, A. Mickiewicz na wiele lat przed napisaniem Pana Tadeusza znał niemiecki przekład poematu Metai.
Natomiast czy skorzystał po wielu latach z jego treści „na paryskim bruku” – oto nad czym zastanawia się autor i przedstawia swoje dowody, oparte na porównywaniu tekstów, nazw grzybów, ptaków, sposobów przygotowania potraw i t.p., które można znaleźć w Panu Tadeuszu i w Metai.
Tegoroczna zima mimo trwających jeszcze prawie dwudziestostopniowych mrozów wyraźnie zbliża się do przedwiośnia, a bezwietrzna i słoneczna pogoda zachęca do przechadzek, które po raz kolejny przekonują, iż mamy do czynienia z miastem niepowtarzalnie pięknym i niezwykle wygodnym do życia.
Dzień 9 lutego w Akademii Nauk Litwy był poświęcony Druskiennikom. Wystawa prac uczniów Druskiennickiej Szkoły Sztuki Pięknych im. M.K. Čiurlonisa, prezentacja świeżo wydanej książki Andriusa Surgailisa „Mediniai Druskininkai” (Drewniane Druskienniki) z udziałem autora, wystąpienia prezydenta Akademii Valdemarasa Razumasa i mera Ričardasa Malinauskasa oraz plenarne dyskusje na temat realizowanego modelu rozwoju tego znanego uzdrowiska w nawiązaniu do historii i tradycji wodolecznictwa w Druskiennikach - złożyły się na interesujący promocyjno – poznawczy program z udziałem najwyższych autorytetów naukowych.
W dniach 6 – 10 lutego b.r. W Instytucie Stosunków Międzynarodowych i Nauk Politycznych Uniwersytetu Wileńskiego odbywa się interesujący cykl wykładów, spotkań i dyskusji, poświęcony 20. leciu działalności tej placówki naukowo – dydaktycznej.
Powołany w roku 1992 przez rektora UW Rolandasa Pavilionisa przy finansowym wsparciu Litewskiego Komitetu Wyzwolenia, reprezentowanego przez Kazysa Bobelisa, z powodzeniem przygotowuje przyszłych pracowników dyplomacji, polityków, specjalistów zarządzania instytucjami państwowymi, uzupełniając braki w kadrze, potrzebnej na współczesnym etapie rozwoju państwa.
Organy to król instrumentów. W. A. Mozart.
Dziś w Wilnie w Litewskiej Akademii Muzyki i Teatru miała miejsce konferencja naukowo - metodyczna, poświęcona 50. leciu wznowienia nauczania sztuki gry na organach. Konferencja p.t. Sztuka organów – tradycja i innowacje odbyła się na półmetku imprez i koncertów, poświęconych ww. jubileuszowi. Konferencję zagaił prof. Juozas Antanavičius, zasłużony i znany na Litwie i świecie muzykolog, wychowanek i wieloletni rektor uczelni. Referaty, nawiązujące do historii organów i muzyki organowej na Litwie, oraz osób zasłużonych na niwie wychowania organistów i promocji muzyki organowej, wygłosili Jūratė Trilupaitienė, Girėnas Povilionis, Eglė Šeduikytė Korienė, Jarūnė Barkauskaitė (prowadząca konferencję), Karolina Juodelytė, Rimantas Gučas, Gediminas Kviklys, Virginija Survilaitė, Jūratė Landsbergytė i Renata Marcinkutė Lesieur .
Ostatnio do redakcji została nadesłana informacja o twórczości Izabeli Wageman i przez nią wydanym tomiku poezji pt. „W oszukiwaniu snu”. Temat twórczości jest bliski naszemu Czytelnikowi, ponieważ na treść książki złożyły się prawdziwe i zmyślone historie litewskich bohaterów. Zainteresowanie autorki litewską tematyką wynika przede wszystkim z jej rodzinnych korzeni – matka Izabeli Wageman pochodzi z podwileńskich Dukszt.
Na co dzień poetka jest nauczycielką, żoną i matką, współtwórczynią Internetowej Gazety Kulturalnej www.salonliteracki.pl
Tomik poezji W oszukiwaniu snu” doczekał się wyłącznie pozytywnych ocen. Poniżej zamieszczamy kilka wierszy z ww. wydania.
Izabela Wageman. W oszukiwaniu snu. Wydawca: Stowarzyszenie Salon Literacki. W-wa, 2011. ISBN 978-83-933101-1-1
http://salonliteracki.pl/portal/component/joomgallery/nowosci/izabela-wageman-w-oszukiwaniu-snu
Na zdjęciach: Izabel Wageman i jej tomik poezji.
Od 1 lutego Wilnu przybyła jeszcze jedna placówka kulturalno – oświatowa – przy alei Giedymina 24 otworzyła podwoje Publiczna Biblioteka Wileńskich Żydów, która jest filią Wileńskiej Biblioteki Publicznej im. Adama Mickiewicza.
Początek bibliotece dał zbiór ponad 5 tysięcy książek , które podarował Litwie kolekcjoner, podróżnik i satyryk Wyman Brent ze Stanów Zjednoczonych. Są to dzieła, których autorami są Żydzi albo twórcy, którzy podejmowali w swoich książkach tematy judaizmu.
Ostatnio Związek Polaków w Norwegii upowszechnił informację o rzekomych prześladowaniach litewskich Polaków, uderzając bezpodstawnie w prestiż naszego kraju i dobre imię wszystkich jego obywateli.
Nie budzi najmniejszej wątpliwości, iż ta prowokacja jest rozliczona na utrudnianie współpracy Litwy w regionie Morza Bałtyckiego i w szczególności z krajami skandynawskimi, którą władze państwa uważają za priorytetową.
Te wrogie prowokacyjne działania są ewidentnie skierowane na osłabianie bezpieczeństwa energetycznego i utrudnianie rozwoju ekonomicznego kraju, co uderza w każdego obywatela, niezależnie od narodowości.
Dziś w Domu Wspólnot Narodowych minister spraw zagranicznych Litwy Audruonius Ažubalis spotkał się z Radą Wspólnot Narodowych. W czasie spotkania przedstawił zebranym ocenę wyników pracy i dorobku Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE) w okresie, kiedy tej międzynarodowej organizacji przewodniczyła Litwa.
W końcu roku 2011 Wydawnictwo Instytutu Historii Litwy wydało książkę Vitalii Stravinskienė „Tarp gimtinės ir tėvynės: Lietuvos SSR gyventojų repatriacija į Lenkija (1944 – 1947, 1955 – 1959 m.) ( Między krajem rodzinnym i Ojczyzną: repatriacja mieszkańców Litewskiej SRR do Polski ( lata 1944 – 1947, 1955 – 1959).
Autorka podjęła się ambitnego dzieła i mało zbadanego tematu i, jak nam się zdaje, dokonała głębokiej i wszechstronnej analizy procesu, warunków i konsekwencji ewakuacji, głównie ludności polskiej (ale również żydowskiej) z Litewskiej SSR na tle podobnych procesów w innych krajach, które się znalazły w sowieckiej strefie okupacji.
Jak zaznacza Vitalija Stravinskienė, ewakuacja ludności polskiej z Litwy była bezpośrednio związana z przymusowym wysiedleniem ludności niemieckiej z t. zw. Ziem Odzyskanych i przesiedlaniem ludności litewskiej z PRL na Litwę, jak też z Litewskiej SRR do PRL tych grup ludności, które zostały przesiedlone przez Niemców z Suwalskiego w czasie wojny.
Odwiedza nas 115 gości oraz 0 użytkowników.