Wilno, w odróżnieniu od innych stolic, ma w granicach miasta piękne, niemal dziewicze sosnowe lasy, wiekowe dąbrowy i gaje, poprzecinane wąwozami, pagórkami i stromymi usuwiskami, uformowanymi przez lodowce w różnych okresach historycznych. Całe te nie zawsze doceniane przez nas piękno i bogactwo znajduje się na terytorium dwóch, będących w zasięgu ręki, parków regionalnych - Pavilnių (2176 ha) i Verkių (2693 ha), które posiadają status prawny terytorium chronionego.
O porządek na terenie tych parków dba wspólna dyrekcja, która oprócz prac ochronno – gospodarczych od kilkunastu lat prowadzi szeroko zakrojoną działalność oświatową, ukierunkowaną na uświadomienie potrzeby ochrony przyrody i współżycia mieszkańców wielkiej aglomeracji miejskiej z otaczającym środowiskiem z myślą o jego zachowaniu dla kolejnych pokoleń.
W tym celu przeprowadzane są wycieczki krajoznawcze, odbywają się wykłady, seminaria i konferencje. Stałym elementem tej pracy są coniedzielne wycieczki w najbardziej urokliwe zakątki parków, prowadzone od wielu lat przez przewodniczkę dyrekcji parków, geografa Nijolė Balčiūnienė.
Miniona niedziela nie była również wyjątkiem, kiedy to zebrani mogli poznać historyczny proces kształtowania się tego terenu, podziwiać piękno najwyższych wzgórz Sapieżynek, cieszyć się widokami Szwajcarii i Równego Pola, zapoznać się historią umocnień obronnych z okresu międzywojennego oraz z udziałem dr Kazimierasa Baranauskasa poznać gatunki i tryb życia licznie tu zimujących nietoperzy.
A wszystko to przekazane zebranym z niezwykłą miłością do Wilna, jego historii i okalających stolicę parków.
Kolejna tego rodzaju wycieczka już w następną niedziele tradycyjnie o godz. 11 rusza do Kuczkoryszek i Puszkarni. Szczegóły na: http://www.pavilniai-verkiai.lt/lt/
Na zdjęciach: pierwszy przystanek przy umocnieniach obronnych, gdzie zimują nietoperze – pierwsza z prawa Nijolė Balčiūnienė, drugi - dr Kazimieras Baranauskas; a tam już widzimy Szwajcarię (wileńską).