Na podstawie publikacji prasowych opracował Andrzej Rumiński
DOLIŃSKA ANNA BARBARA, pseud. "Barbara". Ur. 2 X 1909 w Wilnie w środowisku inteligenckim jako córka Adama i Stanisławy z Koziełł-Poklewskich Wiślańskich. Nauczycielka łaciny w Gimnazjum im. Ks. Adama Czartoryskiego i Gimnazjum im. Elizy Orzeszkowej. Podczas wojny uczestniczy w operacji "Ostra Brama", i naucza w tajnych kompletach. Aresztowana w lipcu 1941, przebywa na Łukiszkach do 24 czerwca 1945 tj. do wydania wyroku skazującego ją na 10 lat łagrów i 5 lat pozbawienia wolności. Odbywa go w Pot’mie "specłagrze". Po 11 latach zsyłki w grudniu 1955 przybyła do Polski i wykładała łacinę w Papieskim Wydziale Teologicznym w Gorzowie. Odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami (1944) oraz Krzyżem Armii Krajowej (1968).
BURZYŃSKI ANTONI (1911-1943), pseud. "Nurmo", "Kmicic". Ur. się 17 VI 1911 w Wilnie z rodziców Michała i Zofii z Sobolewskich. Ojciec, krótko przed swą śmiercią w 1924 r. był starostą wileńskim. Antoni skończył Gimnazjum im. Króla Zygmunta Augusta i studia w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy Instytucie Naukowo-Badawczym Europy Wschodniej w Wilnie, pracując równocześnie w DOKP. Studia ukończył w przeddzień mobilizacji w 1939 r. Po skończeniu w 1934 r. Kursu Podch. Piech., bierze udział w kampanii wrześniowej. Internowany w obozie w Kułatowie, po kilku tygodniach ucieka, wraca do Wilna, pracuje w konspiracji ZWZ, AK. W 1941 aresztowany przez podporządkowaną Gestapo litewską policję bezpieczeństwa ("Sauguma"). Wykupiony z jej rąk pracuje w Naroczy jako inspektor. Później (VIII 1943), wraz z oficerami AK ze swego sztabu udaje się do bazy sowieckiej celem uzgodnienia wspólnych akcji. Zdradziecko aresztowani po paru dniach "śledztwa" zostali skrycie zamordowani. Pamiątkowa tablica pośmiertelnie odznaczonego Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, oraz jego żołnierzy znajduje się w kościele św. Brygidy w Gdańsku.
BORZOBOHATY ADAM (1909-1992) pseud. "Jelita", "Pietruszok". Ur. się 24 XII 1909 w Wilnie z rodziców Konstantego Franciszka i Marii Dominiki z d. Szrajber. Po wojnie bolszewickiej w Nowej Wilejce w 1929 r. uzyskuje maturę i zgłasza się jako ochotnik do wojska. W 1932 awans na ppor. rezerwy artylerii. Po studiach (1930-1934) w Poznaniu na Uniwersytecie Rolnym podjął pracę jako inż. Agronom w Wileńskiej Izbie Rolniczej. Podczas wojny działa w konspiracji w Kole Pułkowym artylerii, póżniej w 10 Brygadzie AK. 3 lipca 1948 aresztowany przez UB, przewieziony na Rakowiecką do Warszawy, więziony od 1949 w Poznaniu z wyrokiem 6 lat. W 1950 wyrok podniesiono do 8 lat i konfiskatę mienia. W 1954 wypuszczony na wolność po rewizji wyroku. Od 1966 w Bydgoszczy, jest współzałożycielem Duszpasterstwa b. Mieszkańców Kresów Wschodnich i Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej. Odznaczony 4-krotnie Medalem Wojska, Medalem za Kampanię 1939, Krzyżem Armii Krajowej i Krzyżem Kawalerskim OOP w 1990 r.
CZAJKOWSKI ALEKSANDER STANISŁAW (1906-1981). Ur. 1 I 1906 w Wilnie w rodzinie robotniczej jako syn Jana i Anastazji z d. Korowajko. Po skończeniu gimnazjum w Szczuczynie wstępuje do Szkoły Podchorążych 85 pp w Nowej Wilejce. Po jej ukończeniu walczy w obronie Lwowa. Po przedarciu się na Litwę zostaje internowany. Po zwolnieniu z obozu pracuje w konspiracji. Od 1943 jest oficerem ds. wyszkolenia Ośrodka AK Oszmiana, po 10 lutyn 1944 zostaje jego komendantem. Potem jest z-cą dowódcy 10 Brygady AK "Gustawa". Po rozwiązaniu Brygady, 17 VII udaje się do Wilna by zorganizować przerzut z Wilna do Białegostoku oficerów 3 Zgrupowania. Kończy swą misję w 1945 i w kwietniu przyjeżdża do Turzan k/Inowrocławia. Po studiach (1945-1949) na Wydziale Prawa UMK w Toruniu. Odznaczony za pracę zawodową Krzyżem Kawalerskim OOP.
PUCIATA PAWEŁ MATEUSZ (1902-1980), pseud. "Kardynał", "Matek". Ur. 17 III 1902 w Wilnie jako syn Edwarda i Heleny ze Żmigrodzkich, właścicieli majątku ziemskiego pod Witebskiem. Tam rozpoczął naukę i wstąpił do harcerstwa. W 1918 z rodzicami wraca do Wilna i zaczyna naukę w Gimnazjum im. Joachima Lelewela. W 1920 zakłada VII Drużynę harcerską im. Stefana Batorego. W 1922 uzyskuje maturę i rozpoczyna studia na Wydziale Humanistycznym USB, nie przerywając działalności harcerskiej; od 1924 jako drużynowy prowadzi do wybuchu II wojny światowej 7 Wileńską Drużynę Harcerską im. Jakuba Jasińskiego. Po uzyskaniu absolutorium z historii w 1926 podejmuje pracę nauczycielską w Gimnazjum S.S. Nazaretanek w Wilnie i w 1931 składa egzamin kwalifikacyjny nauczycielski. W 1932 uzyskuje stopień doktora filozofii. Od roku 1934 do 1939 jest nauczycielem historii w Państwowym Gimnazjum im. Króla Zygmunta Augusta. Był jako harcerz żołnierzem "Szarych Szeregów", działał w konspiracji. W lipcu 1946 z rodziną opuścił Wilno i osiadł w Toruniu jako nauczyciel w I Liceum im. M. Kopernika. Od 1955 był też profesorem w WSP w Gdańsku. Zmarł w Toruniu, pochowany na cm. Św. Jerzego.
POPŁAWSKI CZESŁAW (1903-1945). Ur. w Wilnie w środowisku inteligenckim. Ojciec Ignacy, nauczyciel gimnazjalny, matka Maria z d. Banel. Po maturze, przerwał studia na USB i pracował jako urzędnik NBP w Wilnie. W 1941 działa w konspiracji AK, jest ścigany przez NKWD. Aresztowany w Kalinie w 1945, sądzony w Wilnie, umiera podczas transportu z więzienia na Sybir.
POPŁAWSKI ADOLF - STANISŁAW (1907-1982), pseud. "Łukasz". Ur 16 VI 1907 w Wilnie, brat Czesława. Po maturze i studiach na Wydziale Sztuk Pięknych USB zajął się pracą artystyczną w Wilnie, a od 1935 jako nauczyciel rysunków w Lidzie. Po zajęciu Wileńszczyzny przez Armię Czerwoną wraca do Wilna i pracuje jako robotnik. W 1942 żeni się i działa w konspiracji w II Zgrupowaniu AK "Węgielnego". Po rozbrojeniu partyzantki przez NKWD ucieka z oddziału AK prowadzonego do obozu w Miednikach, wraca do konspiracji, działa w Delegaturze Rządu. Po ponownym aresztowaniu i osądzeniu przez Lit. SSR na 15 lat katorgi, przebywa w różnych łagrach: od Uralu po Kołymę. Zwolniony w 1956 wraca do Polski tu pracował w Liceum Plastycznym w Orłowie oraz Państwowym Ognisku w Gdyni. Jest autorem pamiętnika "12 lat katorgi" wydanego w Londynie, Paryżu i w Polsce - najpierw w "drugim obiegu", a następnie oficjalnie. Zmarł nagle w Sopocie.
GRUNT-MEJER ZYGMUNT pseud. "Zyga". Ur 1 I 1916 w Wilnie jako syn urzędnika Jana i Zofii z d. Jachimowicz. Szkoła powszechna w Wilnie i Trokach, ukończona w 1930, w tym też roku wstępuje do Korpusu Kadetów Nr 1 im. Marszałka Józefa Piłsudskiego we Lwowie. Opuszcza go w 1935 a czynną służbę odbywa w 3 Batalionie Saperów Wileńskich, a kampanię wrześniową w 19 Batalionie Saperów. Po klęsce wraca do domu, w 1942 składa egzamin maturalny w tajnym szkolnictwie, w 1943 żeni się i zgłasza do leśnej partyzantki. W 5 Brygadzie AK zostaje d-cą plutonu w Kompanii Szturmowej, bierze udział w wielu walkach w grupie Zygmunta Szyndzielarza ("Łupaszki"). Po rozwiązaniu Brygady dostaje się do Lublina. Latem 1945 organizuje punkt PCK w Ustce, utrzymuje kontakt z "Łupaszką" do czasu jego aresztowania w czerwcu 1948, po czym sam zostaje aresztowany 18 sierpnia. Po 5-ciu latach więzienia wraca do domu, po październiku 1956 kończy Wyższą Szkołę Ekonomiczną w Sopocie. Odznaczony awansem na ppor. stanu wojny, Srebrnym Krzyżem Zaslugi z Mieczami, Krzyżem Armii Krajowej, Medalem Wojska, odznaczeniem za Kampanię Wrześniową - wszystkie nadane przez Rząd Emigracyjny w Londynie.
PIETKIEWICZ STEFAN (1911-1971), pseud. "Młot". Ur 4 I 1911 w Wilnie w rodzinie kolejarskiej. Po ukończeniu Szkoły Handlowej w Wilnie wstąpił do podchorążówki w Grodnie, którą ukończył w 1939 r w stopniu podporucznika. Po kampanii wrześniowej pracuje na kolei w Białymstoku i działa w konspiracji. W kwietniu 1944 wstępuje do 36 Brygady "Żejmiana", jest d-cą kompanii. Wydostawszy się z okrążenia przez wojska NKWD pod Puszczą Rudnicką wraca do Wilna, tu się ukrywa. Zadenuncjowany zostaje aresztowany i osadzony w więzieniu w Riazaniu na 4 lata. Po zwolnieniu żeni się i wraca w 1956 do Polski, pracuje w PKP w Złotoryi, potem w Świdnicy. Po nabytej w obozie gruźlicy umiera zostawiając żonę i córkę. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Świdnicy.
KS. PIOTR RYNKIEWICZ (1892-1960), pseud. "Piotr". Ur. 4 VIII 1892 w Wilnie 4 VIII 1892 jako syn Michała i Joanny. Wcześnie osierociał, wychowywała go ciotka, Paulina Łozowska. Szkołę podst. I gimnazjum ukończył w Wilnie. Ucząc się pracuje by utrzymać rodzeństwo. Po gimnazjum wstąpił do wileńskiego Seminarium Duchownego. Święcenia kapłańskie otrzymuje w Petesburgu z rąk ks. Arcybiskupa Cieplaka, późniejszego męczennika, ofiary bolszewizmu, zmarłego w opinii świętości. Pierwszą placówką ks. Piotra stał się wikariat w Żymorach (pow. Wileńsko-trocki), ale wkrótce zostaje wikariuszem-prefektem w parafii p.w. św. Św. Filipa i Jakba w Wilnie. Na studiach w Lublinie (KUL) zdobywa stopień naukowy. Po powrocie do Wilna kończy Wydział Prawa (świeckiego) na USB. Był kapelanem największego w Wilnie więzienia na Łukiszkach. W czasie wojny uczy religii, zostaje dziekanem polowym w AK. By uniknąć aresztowania za zgodą Kurii Arcybiskupiej w kwietniu 1945 r. jako ekspatriant wyjeżdża do Bydgoszczy. Cierpi szykany ze strony UB, umiera 1 kwietnia 1960 r. Na miejsce wiecznego spoczynku odprowadza go 60 tys. Ludzi.
STANISŁAW MARIAN POPŁAWSKI pseud. "Rolnik", "Luk". Ur. w Wilnie jako syn Ignacego (nauczyciela gimnazjalnego) i Marii z Banelów. Po maturze, kończy studia na USB w 1939 r. Podczas wojny działa w konspiracji, przekazany zostaje do Delegatury Rządu. 30 maja 1945 r zostaje aresztowany i wyrokiem Wojennego Trybunału LSRR skazany na 10 lat obozu. W więzieniach i łagrach kręgu polarnego, na Uralu, okręgu Workuty, przebywa do grudnia 1955 r. Do Polski wraca jako inwalida II grupy, pracuje jako inżynier rolnik, w latach 1957-1963 studiuje medycynę w AM w Gdańsku i pracuje jako lekarz w szpitalach, przychodniach i sanatoriach Trójmiasta. W PRL inwigilowany przez UB do połowy 1969 roku. Z 6-ciu braci Popławskich, czterech zginęło za Polskę! Za zasługi dla Podziemnego Państwa "Luk" został 17 lipca 1944 odznaczony przez "Gen. Wilka" Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami.
Nasz Czas