…Nie należy zapominać, że demokracja to jeszcze nie wolność. Demokracja to tylko równość. Dopiero liberalizm jest ­wolnością. Połączenie równości z wolnością ma wreszcie stwarzać ów ideał, który wszyscy pragniemy osiągnąć. Józef Mackiewicz. Zwycięstwo prowokacji, 1962

WILNIANIE ZASŁUŻENI DLA LITWY, POLSKI, EUROPY I ŚWIATA

Ładysz Bernard, śpiewak (bas); ur. 24 lipca 1922, Wilno. W latach 1940-41 kształcił się w Wilnie, zaś po wojnie w latach 1946-48 odbył studia wokalne w Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Od 1946 do 1950 był solistą Centralnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego, z którym występował również poza granicami kraju. W 1950 zaangażowany został do Opery Warszawskiej. Zadebiutował tu rolą Griemina w Eugeniuszu Onieginie Piotra Czajkowskiego. Najświetniejszą kreacją artysty w tym pierwszym okresie jego występów na scenie operowej była rola Mefista w Fauście Charlesa Gounoda, która dała mu możność ukazania w pełni zarówno niepospolitych walorów głosu, jak temperamentu i talentu scenicznego. Zwrotnym momentem w karierze Bernarda Ładysza stał się konkurs śpiewaczy w Vercelli we wrześniu 1956. Odniósł tam triumf zdobywając I nagrodę i zyskując międzynarodową popularność. Dało mu to później możliwość występów we Włoszech z artystami tej miary co Victoria de los Angeles, Antonietta Stella i Anita Cerquetti czy Tullio Serafin. W 1959 nagrał w Londynie Łucję z Lammermoor Gaetano Donizettiego wspólnie z Marią Callas pod dyrekcją Tullio Serafina dla firmy Columbia. Ta sama firma zaprosiła go również do nagrania całej wolnoobrotowej płyty z ariami operowymi Giuseppe Verdiego i kompozytorów rosyjskich.

Wielkim sukcesem artystycznym w karierze artysty była kreacja tytułowa roli w Borysie Godunowie Modesta Musorgskiego w Operze Warszawskiej (1960), a także w nowej inscenizacji tej opery w Teatrze Wielkim w Warszawie (1972). Nie brakowało w repertuarze Bernarda Ładysza miejsca dla twórczości rodzinnej. Poza operami i pieśniami Stanisława Moniuszki wziął udział nagraniach opery Król Roger Karola Szymanowskiego oraz opery radiowej Usziko Tadeusza Paciorkiewicza. Występował na wielu festiwalach, również na Warszawskiej Jesieni. Dokonał światowego prawykonania Pasji według św. Łukasza, Jutrzni oraz opery Diabły z Loudun (w roli Ojca Barré) Krzysztofa Pendereckiego, która została nagrana później na płyty przez firmę Philips. Występował w filmach, m.in. w Ziemi obiecanej (w reżyserii Andrzeja Wajdy), Znachorze (w reżyserii Jerzego Hoffamna), w musicalach, m.in. w roli Tewiego w Skrzypku na dachu J. Bocka oraz na estradzie piosenkarskiej.

W uznaniu wybitnych artystycznych zasług Bernard Ładysz został w 1964 odznaczony Orderem Sztandaru Pracy II klasy.

(Źródło: Polskie Centrum Informacji Muzycznej www.polmic.pl.)

Nasz Czas
 

Początek strony
JSN Boot template designed by JoomlaShine.com