…Zróżnicowany narodowościowo kraj nasz stanowi część Litwy hi­storycznej - i nas - ludzi mego pokolenia - wychowywano jako Li­twinów, oczywiście w tym znaczeniu, w jakim był Litwinem Mickie­wicz, gdy wołał: „Litwo, ojczyzno moja”. Marian Zdziechowski. Idea polska na kresach, 1923

Co roku obchodzone w naszym kraju 14 czerwca jako Dzień Okupacji i Genocidu oraz 15 czerwca, jako Dzień Żałoby i Nadziei, nawiązują do tragicznych wydarzeń, związanych z początkiem sowieckiej okupacji oraz pierwszymi wywózkami do łagrów Gułagu mieszkańców Litwy w czerwcu roku 1941.

Tegoroczne obchody nie stanowiły wyjątku, przypominając dorastającym obywatelom kraju ten tragiczny okres w historii Litwy, z którego skutkami borykamy się do dziś.

Obchodom tych smutnych wydarzeń towarzyszyły spotkania, nabożeństwa w Katedrze Wileńskiej i w wielu świątyniach kraju, koncerty „In Memoriam”, wystawy i inne przedsięwzięcia, przywracające naszej pamięci ogrom tej tragedii, która nie ma prawa się powtórzyć.

Dziś też przy memoriale na stacji kolejowej w Nowej Wilejce tradycyjną godziną pamięci zaznaczono tragiczny los ofiar wywózek, a na Wojskowym Cmentarzu na Antokolu otwarto monumentalny pomnik tym, co zginęli za wolność Litwy.

Na zdjęciach: składanie wieńca przy memoriale na stacji kolejowej w Nowej Wilejce; monumentalny pomnik na Wojskowym Cmentarzu na Antokolu.

Filmy video: fragmenty uroczystości.



Początek strony
JSN Boot template designed by JoomlaShine.com