WILNIANIE ZASŁUŻENI DLA LITWY, POLSKI, EUROPY I ŚWIATA

 (1904 - 1980).

Jerzy Borysowicz wywodzący się z Witebszczyzny, ur. w roku 1904, jako jeszcze młody chłopiec uczestniczył w walkach o niepodległość Polski. Absolwent Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Był delegowany do Uniwersytetu Dorpackiego na studia naukowe w Klinice Neurologicznej prof. Pouseppa. Od czerwca 1929 roku został zatrudniony w charakterze asystenta Kliniki Neurologicznej Uniwersytetu Wileńskiego przy Miejskim Szpitaluśw. Jakuba (ul. 3 Maja 6). Według opinii ówczesnego kierownika Kliniki prof. dr Stanisława Władyczki z dn. 30 września 1933 roku wykazał się wybitnymi zdolnościami, samodzielnością i pracowitością.

Po fuzji w roku 1933 Kliniki Neurologicznej i Kliniki Psychiatrycznej powstała Klinika Chorób Nerwowych i Umysłowych USB położona przy ul. Letniej 5 (obecnie Vasaros 5), gdzie dr Jerzy Borysowicz kontynuował pracę. Po nieoczekiwanym przeniesieniu na emeryturę prof. St. Włodyczki,świetlanej postaci i twórcy Wydziału Lekarskiego USB, został adiunktem i st. asystentem prof. M. Rose. Ze względu na szerokie zainteresowania i społeczne angażowanie się tego ostatniego do innych tematów, w pełnym zaufaniu prowadził samodzielnie badania nad mózgiem Marszałka. Po przerwaniu badań nad mózgiem z powodu niespodziewanejśmierci profesora Rose, w kwietniu 1939 wyjechał z Wilna do Radomia. Tam założył szpital psychiatryczny, gdzie pracował przez długie lata. Zmarł w czerwcu 1980 roku. Pochowany w miejscowości Małęczyn pod Radomiem.


Małżonka Augustyna Borysowicz z Bielaczyców, rodowita Wilnianka, ostatnie lata mieszkała z najmłodszą córką Iwoną w Krakowie, gdzie zmarła w roku 2003. Syn Jerzy wykłada fizykę jądrową na jednym z uniwersytetów w Stanach Zjednoczonych, syn Andrzej jest neurologiem i anatomopatologiem w Radomiu, córka Bożena pracuje jako psycholog w Holandii, córka Maria jest muzykiem i mieszka w Warszawie.

NG nr 25, 1999 r.

Nasz Czas