…My, Wilnianie…(…) Tuśmy wrośli od wieków, w tę Ziemię Wileńską i nikt jej obrazu z serca nam wyrwać nie jest w stanie. I po największej nawet burzy, ci z nas, co się ostali, zdrowi czy ranni, z okopów, lasu czy piwnic, z zagranicy, czy tylko z domu, wrócimy do swej ziemi i będziemy ją orać. Józef Mackiewicz. Gazeta Codzienna, 1939

Ostatnia wizyta prezydenta Polski Bronisława Komorowskiego na Litwie nie bez powodu została przyjęta z niesmakiem. Dziś po upływie kilkunastu dni warto do niej wrócić, aby zaznaczyć pewne, nie wyeksponowane w środkach masowego przekazu akcenty.

A więc przede wszystkim poparcie B. Komorowskiego w dziele budowania pod Wilnem sowieckiego skansenu – swoistego „Grūto parku” na wzór istniejącego pod Druskiennikami zbiorowiska sowieckich pomników. Z tą jedynie różnicą, że chodzi o stabilne usytuowanie żywego parku sowieckich postaci.

Niemal wszyscy my, wywodzący się z okresu sowieckiej okupacji, jesteśmy w mniejszym czy większym stopniu skażeni tamtym systemem ideologii, sposobem myślenia, układania stosunków międzyludzkich, znikomym poziomem obywatelskiej odpowiedzialności za losy państwa. Ale niezwykle wysoka koncentracja we władzach rejonów wileńskiego i solecznickiego oraz wśród działaczy  Akcji Wyborczej elementu, wywodzącego się z sowieckich służb represji, propagandy oraz kołchozowych „dierżymordców” jest unikalna w skali kraju i zastraszająca.

Do redakcji Głosu z Litwy dotarła świeżo wydana książka Janusza Michała Różańskiego, nosząca tytuł Pan Tadeusz. Refleksje nad teksem. Autor książki zwraca uwagę, iż wśród wymienianych dzieł, jak to eposy Homera, Ogrody Delille’a, powieści Scotta, Powrót posła Niemcewicza i innych utworów, które inspirowały Adama Mickiewicza do napisania Pana Tadeusza, nie wymienia się poematu Kristijonasa Donelaitisa Metai , a który, jego zdaniem, akurat był wzięty za podstawę przy pracy nad Ostatnim zajazdem na Litwie. Co więcej autor sugeruje, iż Pan Tadeusz jest genialnym plagiatem poematu Metai.

 Rzeczywiście, jak wynika z ze skrupulatnie zebranych dowodów, A. Mickiewicz na wiele lat przed napisaniem Pana Tadeusza znał niemiecki przekład poematu Metai.

 Natomiast czy skorzystał po wielu latach z jego treści „na paryskim bruku” – oto nad czym zastanawia się  autor i przedstawia swoje dowody, oparte na porównywaniu tekstów, nazw grzybów, ptaków, sposobów przygotowania potraw i t.p., które można znaleźć w Panu Tadeuszu i w Metai.

Ostatnio do redakcji została nadesłana informacja o twórczości  Izabeli Wageman i  przez nią wydanym tomiku poezji pt. „W oszukiwaniu snu”. Temat twórczości jest bliski naszemu Czytelnikowi, ponieważ  na treść książki złożyły się prawdziwe i zmyślone historie litewskich bohaterów. Zainteresowanie autorki litewską tematyką wynika przede wszystkim z jej rodzinnych korzeni – matka  Izabeli Wageman pochodzi z podwileńskich Dukszt.

Na co dzień poetka  jest nauczycielką, żoną i matką, współtwórczynią Internetowej Gazety Kulturalnej www.salonliteracki.pl

Tomik poezji W oszukiwaniu snu” doczekał się wyłącznie pozytywnych ocen. Poniżej zamieszczamy kilka wierszy z ww. wydania.

Izabela Wageman. W oszukiwaniu snu. Wydawca: Stowarzyszenie Salon Literacki. W-wa, 2011. ISBN 978-83-933101-1-1

http://salonliteracki.pl/portal/component/joomgallery/nowosci/izabela-wageman-w-oszukiwaniu-snu

Na zdjęciach: Izabel Wageman i jej tomik poezji.

Ostatnio Związek Polaków w Norwegii upowszechnił informację o rzekomych prześladowaniach litewskich Polaków, uderzając bezpodstawnie w prestiż naszego kraju i dobre imię wszystkich jego obywateli.

Nie budzi najmniejszej wątpliwości, iż ta prowokacja jest rozliczona na utrudnianie współpracy Litwy w regionie Morza Bałtyckiego i w szczególności z krajami skandynawskimi, którą władze państwa uważają za priorytetową.

Te wrogie prowokacyjne działania są ewidentnie skierowane na osłabianie bezpieczeństwa energetycznego i utrudnianie rozwoju ekonomicznego kraju, co uderza w każdego obywatela, niezależnie od narodowości.

W końcu roku 2011 Wydawnictwo Instytutu Historii Litwy wydało książkę  Vitalii Stravinskienė „Tarp gimtinės ir tėvynės: Lietuvos SSR gyventojų repatriacija į Lenkija (1944 – 1947, 1955 – 1959 m.) ( Między krajem rodzinnym  i Ojczyzną: repatriacja mieszkańców Litewskiej SRR do Polski ( lata 1944 – 1947, 1955 – 1959).

Autorka podjęła się ambitnego dzieła i mało zbadanego tematu i, jak nam się zdaje, dokonała głębokiej i wszechstronnej analizy procesu, warunków i konsekwencji ewakuacji, głównie ludności polskiej (ale również żydowskiej) z Litewskiej SSR na tle podobnych procesów w innych krajach, które się znalazły w sowieckiej strefie okupacji.

 Jak zaznacza Vitalija Stravinskienė, ewakuacja ludności polskiej z Litwy była bezpośrednio związana z przymusowym wysiedleniem ludności niemieckiej z t. zw. Ziem Odzyskanych i przesiedlaniem ludności litewskiej z  PRL na Litwę, jak też z Litewskiej SRR do PRL tych grup ludności, które zostały przesiedlone przez Niemców z Suwalskiego w czasie wojny.

Początek strony
JSN Boot template designed by JoomlaShine.com